ψηφιδοπαγής

-ές, Ν

φρ. «ψηφιδοπαγείς αιγιαλοί»

γεωλ. θαλάσσια ιζήματα, οι κόκκοι τών οποίων έχουν συγκολληθεί στο επίπεδο τής πλήμμης σχηματίζοντας πλάκες πάχους μερικών εκατοστομέτρων, αλλ. παραλιακοί ψαμμίτες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψηφίδα + -παγής (θ. παγ- τού πήγνυμι), πρβλ. σιδηρο-παγής].